Ik vraag aan mijn oudste dochter of zij de kaartjes wil vasthouden, zodat ik kan kiezen. Dat vindt ze leuk. Ik vraag haar of ze een vraag heeft aan me, die beantwoord wordt door het getrokken kaartje.
N: "Hoe vind je het om nieuwe dingen te ontdekken of doen?"
Ik: "Wat een geweldige vraag."
En ondertussen vraag ik me af hoe ik met nieuwe dingen omga.
Ik trek eerst twee kaartjes die al eerder aan bod kwamen in dit blog. Die schuif ik eerst aan de kant, maar ze kloppen allebei. Want in eerste instantie heb ik altijd weerstand, maar als ik er met een liefdevolle blik naar kijk...
...dan zie ik ineens mogelijkheden.
Maar die schuif ik dus (ten ontechte) terzijde en vervolgens trek ik deze:
Oei, denk ik eerst. Ik vind dit een raar plaatje. Ik weet, ik heb het zelf getekend. Maar op de één of andere manier geef ik er altijd een zware betekenis aan.
N. helpt me een handje: "je kunt denken dat het schoon is, fris!"
En dat vind ik zo mooi. Ja, een nieuw fris pak dat ik mag aantrekken. Als er iets nieuws in mijn leven komt, dan moet er iets ouds afgelegd of losgelaten. En dat is soms pittig, maar meestal ook heel goed.
Toen ik met deze kaartjes startte een aantal jaar geleden, sluimerde de mogelijkheid van een eigen bedrijf al. Ik had veel ideëen, plannen die ik wilde uitvoeren. Maar ik bleef maar vasthouden aan het bekende, het veilige: een vaste baan met een goed salaris.
Ik heb er een handje van om de veiligheid in te duiken. En dat is op zich niet erg, behalve wanneer ik daarmee mijn talenten en mijn passie aan de kant duw. Dan gaat het toch schuren. Wat een te gekke vraag van N. Maar ze was al vanaf haar geboorte een grote spiegel voor me. Ze kan me heel hard (als ik niet luister) en soms juist heel liefdevol (als ik haar om haar mening vraag) confronteren met mijn gedrag.
Nu N.? Wat gebeurt er als zij iets nieuws doet?