En, al leek het gisteren anders, ze gebeuren nu. Ik ben er al mee bezig.
Een groot gevoel van schaamte vult me. Gisteren (zie dag 21) zat ik zo in de 'wat er allemaal niet is'-modus, dat ik niet zag hoe mooi het leven om me heen is. En hoe fijn het is wat ik nu aan het creëren ben.
En bovendien heb ik een te gekke 'partner in crime' waar ik gisteren volledig aan voorbij ging. Mag ik haar even voorstellen:
Marit.
Marit is liefde.
Ze bruist.
Ze is positief.
Ze houdt van organiseren.
Ze houdt van leren.
Ze houdt van mensen.
En ik hou van Marit.
Over een week vindt het 4e Zachte Krachtweekend voor vrouwen plaats. Wij organiseren dat samen. En het is elk jaar een groot succes. Ook voor ons persoonlijk.
In 2014 zat ik aan het begin van een burnout. Huilend. Zwak. Klein. Mezelf nog overeind houdend op wilskracht. Maar ik was er. En de liefde van de vrouwen daar was zo mooi, dat ik brak. Of, mijn wilskracht brak. En vervolgens brak er nog meer: slechte oude gewoontes, pijn uit het verleden. Beetje bij beetje brokkelde alles wat ik niet meer nodig had af. Het duurde maar liefst 1,5 jaar. En ik ben er zo dankbaar voor.
Ik heb in dat weekend ervaren dat ook als ik me niet top voel, ik krachtig ben. Zelfs al slaap ik, huil ik, twijfel ik, binnen in mij zit een kracht die groter is.
En met die kracht werk ik nu. Ik zoek haar elke dag op. Met de kaartjes, door te wandelen, te mediteren. Maar ook zingen, muziek luisteren en tekenen helpen. Ze brengen me terug naar de plek waar ik vandaan kom: eenheid, verbinding, liefde.
Zo en dan nu een kaartje:
Dat is mijn oude pakje dat ik uitgetrokken heb de afgelopen twee jaar:
'Ik kan het niet' ' ik ben het niet waard' 'ik ben niet mooi' 'ik ben niet aardig genoeg 'ik moet beter mijn best doen' 'ik moet harder werken' 'ik moet het allemaal alleen doen' 'niemand begrijpt me' 'ik begrijp mezelf niet' ......
En ja, inderdaad...gisteren stak het weer de kop op. Maar gelukkig niet voor lang.
Nog maar eentje op de toekomst dan:
En de meisjes kozen deze 's avonds.
N. trok het kaarsje. Haar naam betekent ook 'licht'. En dat is ze, een vurige vlam.
En E. koos het kaarsje dat uitgeblazen wordt. "Ik blaas het kaarsje uit!" E. heeft het leven graag zelf in de hand, zo klein als ze is. Een klein powermensje.
Waarna ik vergat deze blog te publiceren. Dus vandaag 2x
