Vandaag liggen mijn kinderen naast elkaar voor de haard. De oudste leest de jongste voor. Als het verhaal uit is, leg ik de Awesomes Kidskaartjes in een cirkel op het kleed. Met de afbeelding naar beneden.
De oudste pakt er één en is tevreden:
"Ik vind hem mooi, want hij past bij mij."
Hoe ze dat bedoelt?
"Gewoon, hij past bij me. Ik kan het niet uitleggen."
E. houdt niet van blind kiezen. Ze draait kaartje na kaartje om en gooit ze weg. "Nou!"
Dan heeft ze er één gevonden. "Hé, die is nieuw!! Is deze nieuw mama?"
Nee, dat is ie niet. Ze gooit het kaartje weer weg. Tja...
Dan heeft ze er ineens die wel past, twee handen die kleurige sterretjes uit lijken te strooien. Ik vraag haar waarom ze deze fijn vindt. "Omdat ik dan veel meer kracht krijg en dan goed kan slapen." Wat voor kracht dan? "Slaapkracht!"
En ik? Ik pak deze:
Mijn buik, daar zit iets....
Na twee weken feesteten, koek bakken en koken voor logées (logé's?), zit mijn buik vol. "Mama, krijg jij een baby?", vraagt E. Nee dus. Wel heb ik genoten van heerlijk eten. Tenminste, in het begin genoot ik er nog van. Maar na een paar dagen van overvloed, heeft mijn lichaam behoefte aan rust.
Mijn buik is ook mijn krachtplek. Mijn zonnevlecht, het chakra dat staat voor actie, daadkracht. Het is de plek waar de verbinding tussen de hogere en de lagere chakra's plaatsvindt. Het inspirerende, universele en het alledaagse, lijfelijke. Daar waar plannen werkelijkheid kunnen worden. Die verbinding kan ik goed gebruiken nu. Ik heb een droom. Die droom wil ik verwerkelijken en daar kan ik wel wat energie bij gebruiken,
Dit kaartje fluistert me toe, dat ik wat beter voor mijn lichaam mag zorgen. Zodat al mijn energie weer stromen gaat i.p.v. opgepot zit in mijn buik.
Bedankt, ik zet je neer op mijn meditatieplek.
En morgenochtend een groene smoothie als ontbijt.
