En dan gebruiken we altijd de Awesomes kaartjes. Ik ben er altijd wat voorzichtig mee, omdat ik ze zelf gemaakt heb. Ik ben bang om zelfingenomen over te komen. "Daar heb je haar weer met haar kaartjes". Dat is een Limburgs ding, geloof ik. Steek je hoofd niet boven het maaiveld uit.
Maar mijn bedrijf gaat over juist dát: je hoofd boven het maaiveld uitsteken.
Maar niet op de competitieve manier.
Ik ben niet beter dan een ander. Jij ook niet. Iedereen heeft bijzondere kwaliteiten. En daar mag je best voor gaan staan. In verbinding met anderen.
En dat doe ik vanmiddag dus. Ik schrijf er straks wel verder over. Ben benieuwd wat voor mooie inzichten of doorbraken er ontstaan. Want dat is waar we op uit zijn: het doorbreken van wat gewoon is. Dan komt er ruimte voor jou en jouw kracht.
Voor nu even een kaartje dat mezelf vandaag kan ondersteunen:
Oh gaaf!! Een vogeltje dat tevreden zijn mooie lied zit te zingen. De vogeltjes zijn bijmij altijd wit, maar ik heb altijd een merel in gedachten. Vrij flierefluitend zijn eigen lied maken. Dat ga ik vandaag ook doen!
*************************
Ik durf steeds vaker af te gaan op mijn intuïtie. De leerkrachten die de zaal binnenliepen vandaag waten moe. En ineens wist ik dat we de workshop anders moesten starten. Namelijk met een mindfulness oefening. Zodat ze de klas en de hectiek van het onderwijs even konden laten voor wat het is. En er weer ruimte ontstond voor hun eigen leerproces en doorbraken. We gebruikten de Awesomes Kidskaartjes na de mindfulness oefening, een soort bodyscan waarbij je in het hier en nu komt. Sommige deelnemers wisten in eerste instantie niet wat ze met het blind gekozen kaartje moesten. Dat blind kiezen is altijd een spannende aamgelegenheid.
Maar klopt altijd. En daar vertelden ze openhartig over. Wat een prachtige mensen. Ik ben zo dankbaar dat ik dit werk mag doen.
Toen ik moe en voldaan thuis kwam, stonden de aardappeltjes in de oven en de bloemkool op het vuur. Heerlijk!
Mijn oudste dochter sprong me tegemoet en knuffelde me plat. Ook super!
En na het eten deden we een door de jongste bedacht spel, waarbij één persoon rondom de salontafel sluipt en de anderen op de bank of een stoel zitten of liggen. Ze proberen met ogen dicht de rondsluiper te pakken. Hilarisch!
Tot slot mocht ik E. in bed leggen.
E.: "Mag ik ook 3 kaartjes?"
Ik: "Ja hoor"
Ik: "Nou, vertel!"
E.: "Mag ik er ook niks over zeggen?"
Ik: "Tuurlijk!"
Truste
