Ik heb mijn comfortabele schoenen uitgetrokken. En ik ben op weg naar nieuwe horizonten.
Zelf vind ik het vaak lastig om een kaartje te interpreteren, te voelen. Waarschijnlijk komt dat doordat ik ze zelf gemaakt heb. En ik heb ze al zovaak gezien & meegemaakt hoe mensen er op reageren.
Maar ik ben blij met deze kaart. 2016 voelt als nieuw. Nooit eerder had ik zo veel zin in een nieuw jaar. En niet omdat ik het oude jaar zat was. Nee, 2015 was voor mij een ongelofelijk jaar met nieuwe inzichten en doorbraken, oppakken en loslaten. Ik heb diep in mijn ziel gekeken en heb ontdekt dat ik een goed mens ben. En niet de schuldige en zielige troela die ik mezelf soms waande. Wat een opluchting. Ik deug! En sterker nog: jij deugt ook!
Gisteren liep ik mijn laatste 2016 rondje over de heide. Er was bijna niemand meer. Het voelde zo vrij. En ik mijmerde over wat ik wilde loslaten. En wat ik dan zou kunnen omarmen. Normaal ontaardt zoiets in lijstjes vol dingen die ik wilen dingen die ik niet wil. Maar deze keer was het simpel:
Ik heb oorlog in 2015 gelaten, een innerlijke oorlog, met mezelf dus. Ik zeg er verder niks over. Het is klaar namelijk.
En wat ik graag omarm vanaf vandaag is vrede. Vrede met mezelf en alles en iedereen om me heen. Ik geef het klagen en piepen op. Want het is goed. En het mag goed zijn.
Wie je ook bent die dit leest, waar je ook bent. Ik ontmoet je graag (op FB, in levende lijve, via de mail, in meditatie, ben helaas niet gek op telefoneren) in 2016!
Mijn oudste dochter kiest:
ik zie er blij uit. Dat het een fijn jaar wordt met veel spelletjes. Gewoon leuk.
